Początki lotnictwa wojskowegoPo panowaniu balonów w powietrzu do końca XIX wieku, a później również sterowców, na początku XX wieku przybył im rywal - lotnictwo. 17 grudnia 1903 bowiem w Kitty Hawk w Północnej Karolinie (USA) samolot kierowany przez Orville’a Wrighta wzniósł się w powietrze i wykonał 12-sekundowy lot na odległość około 36 m. Nieco później ten sam samolot kierowany przez jego brata Wilbura wykonał 59-sekundowy lot na odległość około 260 m.[1]
Zainteresowanie wykorzystaniem samolotów do celów wojskowych pierwsi wykazali oficerowie artylerii, łączności i komunikacji oraz saperzy. Musieli oni jednak pokonać wiele trudności, aby doprowadzić do sformowania najpierw jednostek doświadczalnych, a następnie bojowych. Główną przeszkodą był niechętny stosunek władz wojskowych do lotnictwa. Duże znaczenie w zmianie tego stosunku miały osiągnięcia licznych aeroklubów i towarzystw aeronautycznych, a oprócz tego coraz większe zainteresowanie opinii publicznej sprawami lotnictwa.
W pogoni za sławą i rekordami ówcześni piloci dokonywali śmiałych wyczynów, np. 25 lipca 1909 Louis Blériot samolotem własnej konstrukcji jako pierwszy przeleciał nad kanałem La Manche z Pas-de-Calais do Dover.
Początki organizacji lotnictwa wojskowego - jako komponentu różnych służb (łączności, saperów itp.) lub wojsk lądowych - przypadają w zasadzie na lata 1910-1911. Wyczyn Louisa Blériota zaktywizował bowiem sztaby generalne i ministerstwa wojny we Francji i Włoszech oraz w Wielkiej Brytanii, Niemczech i Rosji. W 1910 zorganizowano wojska aeronautyczne we Francji i w Rosji, a rok później we Włoszech i w Stanach Zjednoczonych. W Wielkiej Brytanii Królewski Korpus Lotnictwa powstał w maju 1912. Natomiast w Niemczech wojskowa służba powietrzna działała od października 1912. Ponadto w latach 1910-1911 we wszystkich tych państwach zostały utworzone wojskowe szkoły lotnicze.
Zainteresowanie wykorzystaniem samolotów do celów wojskowych pierwsi wykazali oficerowie artylerii, łączności i komunikacji oraz saperzy. Musieli oni jednak pokonać wiele trudności, aby doprowadzić do sformowania najpierw jednostek doświadczalnych, a następnie bojowych. Główną przeszkodą był niechętny stosunek władz wojskowych do lotnictwa. Duże znaczenie w zmianie tego stosunku miały osiągnięcia licznych aeroklubów i towarzystw aeronautycznych, a oprócz tego coraz większe zainteresowanie opinii publicznej sprawami lotnictwa.
W pogoni za sławą i rekordami ówcześni piloci dokonywali śmiałych wyczynów, np. 25 lipca 1909 Louis Blériot samolotem własnej konstrukcji jako pierwszy przeleciał nad kanałem La Manche z Pas-de-Calais do Dover.
Początki organizacji lotnictwa wojskowego - jako komponentu różnych służb (łączności, saperów itp.) lub wojsk lądowych - przypadają w zasadzie na lata 1910-1911. Wyczyn Louisa Blériota zaktywizował bowiem sztaby generalne i ministerstwa wojny we Francji i Włoszech oraz w Wielkiej Brytanii, Niemczech i Rosji. W 1910 zorganizowano wojska aeronautyczne we Francji i w Rosji, a rok później we Włoszech i w Stanach Zjednoczonych. W Wielkiej Brytanii Królewski Korpus Lotnictwa powstał w maju 1912. Natomiast w Niemczech wojskowa służba powietrzna działała od października 1912. Ponadto w latach 1910-1911 we wszystkich tych państwach zostały utworzone wojskowe szkoły lotnicze.
