Eurofighter Typhoon (pol. Europejski myśliwiec Tajfun, także "EF-2000") - dwusilnikowy myśliwiec wielozadaniowy zbudowany w układzie kaczki przez konsorcjum trzech europejskich producentów lotniczych - Alenia Aeronautica, BAE Systems i EADS - współpracujących w ramach holdingu Eurofighter GmbH założonego w 1983 roku. Projekt budowy i wyposażenia samolotu jest zarządzany przez agencję NETMA (NATO Eurofighter and Tornado Management Agency)[4][5]. Projekt samolotu jest podobny do opracowanych w tym samym okresie myśliwców generacji 4,5 - francuskiego Dassault Rafale i szwedzkiego Saab JAS 39 Gripen.
Po początkowych opóźnieniach rozpoczęto produkcję Eurofightera w ramach trzech oddzielnych kontraktów (transz), z których każdy dotyczy samolotu o coraz większych zdolnościach bojowych.
W 2008 Eurofighter Typhoon znajdował się na uzbrojeniu brytyjskiego RAF-u, niemieckiej Luftwaffe oraz włoskich, hiszpańskich i austriackich sił powietrznych. Ponadto Arabia Saudyjska podpisała kontrakt o wartości około 6,4 miliarda euro na dostawę 72 maszyn tego typu[6].
Według raportu brytyjskiego National Audit Office z 2011 roku, całkowity koszt programu badawczo-rozwojowego i produkcji floty 160 samolotów wynosi 23 miliardy funtów, w związku z czym rzeczywisty koszt każdej ze 107 brytyjskich maszyn wyniósł 215 milionów funtów (350 mln dolarów amerykańskich)[7], co oznacza że koszt jednostkowy jednego samolotu jest wyższy niż tak samo liczony koszt amerykańskiego samolotu F-22 Raptor, który w wyprodukowany w 185 egzemplarzach, kosztował amerykańskiego podatnika 339 miliony dolarów za sztukę
Po początkowych opóźnieniach rozpoczęto produkcję Eurofightera w ramach trzech oddzielnych kontraktów (transz), z których każdy dotyczy samolotu o coraz większych zdolnościach bojowych.
W 2008 Eurofighter Typhoon znajdował się na uzbrojeniu brytyjskiego RAF-u, niemieckiej Luftwaffe oraz włoskich, hiszpańskich i austriackich sił powietrznych. Ponadto Arabia Saudyjska podpisała kontrakt o wartości około 6,4 miliarda euro na dostawę 72 maszyn tego typu[6].
Według raportu brytyjskiego National Audit Office z 2011 roku, całkowity koszt programu badawczo-rozwojowego i produkcji floty 160 samolotów wynosi 23 miliardy funtów, w związku z czym rzeczywisty koszt każdej ze 107 brytyjskich maszyn wyniósł 215 milionów funtów (350 mln dolarów amerykańskich)[7], co oznacza że koszt jednostkowy jednego samolotu jest wyższy niż tak samo liczony koszt amerykańskiego samolotu F-22 Raptor, który w wyprodukowany w 185 egzemplarzach, kosztował amerykańskiego podatnika 339 miliony dolarów za sztukę
